nie w porę

См. также в других словарях:

• nie w porę — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. {{/stl 8}}{{stl 7}} pojawiający się, robiony w nieodpowiednim, niedogodnym momencie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gość nie w porę. Wizyta nie w porę. Uwaga nie w porę. Uczucie nie w porę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}mod. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tym wyrazem mówiący oświadcza, że nie istnieje stan rzeczy, o którym mowa:a) w połączeniu z czasownikami zaprzecza danej czynności, stanowi, procesowi :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• nie zasypiać gruszek w popiele — {{/stl 13}}{{stl 7}} w porę załatwiać sprawy niecierpiące zwłoki, zwłaszcza ważne, od których dużo zależy, których załatwienie przyniesie jakieś korzyści, a zaniedbanie straty; nie zwlekać, wykorzystywać sprzyjające okoliczności, każdą sposobność …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pora — 1. Nie w porę «w niewłaściwej chwili, w nieodpowiednim momencie»: Ja wiem, że przyszłam nie w porę, ale wybaczcie mi. S. I. Witkiewicz, Dramaty. (...) mówiła powstrzymując się od śmiechu i udając, że się oburza na taką zalotność nie w porę. M.… …   Słownik frazeologiczny

• pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji …   Słownik języka polskiego

• pora — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. porze; lm D. pór {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyodrębniony okres, w którym coś występuje lub jest robione : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pora żniw, wykopków, upałów. Pora wczesna,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• nieść — ndk XI, niosę, niesiesz, nieś, niósł, niosła, nieśli, niesiony 1. «iść dokądś z czymś, trzymając coś, najczęściej w rękach lub w jakiś sposób na sobie, przytrzymując rękami» Nieść paczkę w ręku, pod pachą. Nieść worek na plecach. Nieść walizkę.… …   Słownik języka polskiego

• gość — m I, DB. gośćścia; lm M. gośćście, DB. gośćści, N. gośćśćmi 1. «osoba przybyła do kogoś w gościnę, w odwiedziny; zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, balu, imprezy rozrywkowej» Miły, mile widziany gość. Dostojny, honorowy, oficjalny gość …   Słownik języka polskiego

• nadać — dk I, nadaćdam, nadaćdasz, nadaćdadzą, nadaćdaj, nadaćdał, nadaćdany nadawać ndk IX, nadaćdaję, nadaćdajesz, nadaćwaj, nadaćwał, nadaćwany 1. «ofiarować, przyznać komuś coś, obdarzyć kogoś czymś» Nadać komuś ziemię na własność. Nadać komuś lub… …   Słownik języka polskiego